س. هاکوپیان/ رییس انجمن صنایع پوشاک کشور
جهان در جغرافیایی ایستاده است که هر لحظه از آن با تحولاتی بزرگ و شگرف همراه است. زایش و پویایی خصلت‌های دنیای امروز محسوب می‌شوند که دایم در مسیر تکامل و تکامل بخشی قرار دارند. ما مسافران چنین جهانی به محکومیتی قابل ستایش دست یافته‌ایم. این تجربه‌ای بزرگ و ماندگار است که زیست در دنیای اکنون به واسطه آنکه مولد بودن و سازندگی را شرط حیات و سرنوشتی با شکوه و افتخار آمیز می‌داند، انسان را در «سرنوشتی روشن» قرار داده است. ما یا باید بتوانیم مولد باشیم و اندیشه و توان تولید را در چارچوب زندگی خود بنا کنیم، یا خارج از چنین فضایی باید نقش مصرف کننده‌ای را ایفا کنیم که قواعدش، قاعده‌ای جدا از الزامات مصرف و زیست مسدود مصرفی نیست. انسان و جامعه انسانی که صرفا قبای مصرف و سایه‌بان ارتزاق از تلاش دیگران، بنای حضور و استمرار حضورش را تشکیل داده است، شبیه بن بستی می‌ماند که زندگی در آن از لحظه حیات تا دم مرگ بدون هر هدفی در دور باطل می‌چرخد تا به انت‌ها برسد. با این پیش فرض و تصویری که در مقدمه این متن به آن اشاره شد، به عنوان کسی که بیش از ۵۰ سال در صنعت کشور حضور داشته‌ام، با قاطعیت می‌گویم که خروج از این انزوا و تلاش برای تزریق زندگی مولد به پدیده‌ای با نام «تولید ایرانی» دقیقا مصداق بارز هدفی است که اکنون در گوشه‌ای از صنعت کشور و در جمعی به نام تولید کنندگان پوشاک ایرانی در حال پرورش است. تلاش برای ایستادن و و رونق گرفتن ساخت و برپا کردن تولید ملی به طور قطع تنها ابزار معتبری است که می‌تواند شرط حیات در «دنیای دائم رو به تحول» را تضمین کند. تولید کنندگان پوشاک از آن روی که چشم به آینده‌ای روشن دارند و برای تسهیل در گردش خون صنعت ایران، دست روی زانو گذاشته‌اند، به طور قطع فردایی درخشان را برای خود رقم زده‌اند. این فردا البته متعلق به سرزمین با شکوه ایران و ساکنان بزرگوار آن است. در صنعت پوشاک مسیری آغاز شده است که به طور قطع انتهای آن می‌تواند سرنوشت تولید در ایران را تحت تاثیر قرار دهد. تولید پوشاک ایرانی، سابقه‌ای گران بها در تاریخ دارد که در دهه‌های گذشته و در اوج ناملایماتی که به آن تحمیل شده است، با اتکا به همین پشتوانه غنی توانسته است رسم و سلوک خود را حفظ کند. با عبور از این گردنه‌ها، این روز‌ها زمانه برای تولید کنندگان پوشاک تغییری بزرگ را تجربه می‌کند. پوشاک ایرانی با داشتن بازاری به وسعت ۱۲ میلیارد دلار و توانی در تولید که رو به تزاید است به سمتی می‌رود که بتواند در آینده‌ای نه چنان دور تکیه‌گاه صنعت کهن نساجی و آغوشی باز برای ایجاد اشتغال در سطح اقتصاد ملی کشور باشد. تولید کنندگان پوشاک در همه جای دنیا محصولی را به بازار عرضه می‌کنند که معرف تشخص اجتماعی افراد و تعیین کننده شخصیت اجتماعی حاکم بر گروه‌ها و فعالیت در سامانه‌های مختلف است. سطح زندگی با مردم در صنعت پوشاک نسبت به همه صنایع موقعیتی بر‌تر دارد. به همین جهت، تولید پوشاک در ایران خود را آغشته به بالندگی اندیشه کرده است و با طرح و برنامه‌هایی که برای رشد ارزش افزوده این صنعت ارایه داده، در قابی ایستاده است که حتما نمایی مترقی را برای صنعت به همراه خواهد آورد. تعقل شرط رونق تولید است و ما تصمیم گرفته‌ایم که آن را در قواره صنعت پوشاک همیشگی کنیم و این خواستن، ستونی مستحکم برای تکیه صنعت پوشاک خواهد بود. به همین خاطر قطعا برنامه ریزان دولتی و آنهایی که سیاست گذاری‌های عمومی را تدوین می‌کنند، باید با چشمی دیگر و نگاهی نو به صنعت پوشاک نگاه کنند. این صنعت با فوجی از صنایع کوچک و متوسطحضور بزرگی که در جامعه و در میان مردم دارد، به یقین می‌تواند قطب اشتغال، رونق و مسیری برای خروج تولید ملی از رکود باشد. همیاری با صنعت پوشاک، نجات صنایع بزرگ و کهنی چون صنعت نساجی را محقق می‌کند. همه باید دست به دست هم بدهند. این همراهی به طور قطع باید درصد بزرگتری از تولید کنندگان پوشاک را نیز در بر بگیرد. چشم دوختن و امید بستن به صدایی واحد، بدون تحرک لازم، سرعت را کند می‌کند. زمان تنگ است. خود را باور کنیم.
بدون دیدگاه
آینده روشن صنعت پوشاک
